ولنتاین؛ درباب اینگه چگونه کالاها انسانها را به یکدیگر هدیه می‌دهند.

به رغم زیادتِ مناسبتها و مناسک گوناگون، آنچه که به واقع از دست می‌رود، روح هدیه دادن است. دوست داشتن و دوستی که مبادله‌ای غیرکالایی و قیمت‌گریز است، به رابطه‌ای هزینه/فایده آغشته می‌شود که هم دهنده و هم گیرنده را تبدیل به شئ می‌کند. فرایندِ هدیه دادن بدونِ صرف وقت انتخاب و اندیشیدن به لذتی که گیرندهء هدیه از آن می‌برد، بدونِ به زحمت افتادن و دیگری را به مثابهِ فردی متمایز در نظر آوردن، اتفاق می‌افتد. پیش‌فرض این است که بهترین هدیه گرانترین هدیه است. بزرگترین خرس و جدیدترین گوشی!
همانطور که آدورنو می‌گوید بازتاب ابتذال هدیه دادن را می توان در آن اختراع غم انگیز "اشیای هدیه‌ای" دید. این اشیا بر اساس این فرض به وجود آمده‌اند که کسی نمی‌داند چه چیزی هدیه بدهد. زیرا در واقع چنین قصدی ندارد! این اشیاء به اندازهء خریدارانشان به یکدیگر بی ارتباط‌اند. همچون دارویی که از همان ابتدا در داروخانه بوده است. کالاهایی از پیش آماده که میزانِ دوست داشتن را به اندازهء جیبها تقلیل می‌دهد و دوستی را به تن/جان فروشی. هدیه‌هایی که به همه و هیچ کس تعلق دارند. کالاهایی که تولید انبوه و یکدستشان، مشتریها و روابط یکدست و یک شکلی را طلب می‌کند. دوستانی که دوستی بلد نیستند دوستانشان را نمی‌شناسند و نمی‌دانند چه چیزی، به چه کسی هدیه دهند. ولنتاین، تولد، روز زن و همهء مناسباتِ تقویمی که نسبتِ آدمیان و حسشان را کوک می‌کند که در موعد مقرر و سرِ ساعتِ مشخص بروز پیدا کنند و بیانشان را خریداری کنند و به فروش برسانند. 
گرمایِ دوستیهایی که باحائل پول و کالا سرد می‌شود، نسبتهای نزدیکی که از فرط مبادله هرچه دورتر می‌شوند. و جانهایی که طنینشان در انضباطِ نظامیِ اعداد و ارقام می‌خشکد و فحشایی که مدام بسط می‌یابد. بوکوفسکی در شعری می گوید: ون گوگ گوشش را برید و به یک بدکاره داد. هی ون! فاحشه ها گوش نمی‌خواهند. پول می‌خواهند.
در سطحی عمیق‌تر مارکس اشاره می‌کند که افزایش ارزش جهان اشیاء، نسبت مستقیمی با کاهش ارزش جهان انسان‌ها دارد. شخصیت یافتن اشیاء به شیئیت یافتن اشخاص منجر می‌شود. به واقع با کالایی شدن مناسبات انسانی، کالاها شأن انسانی می‌یابند. در بسط و تفسیر این نکته می‌توان گفت که مدار روابط نیز دیگر نه انسان‌ها بلکه، اشیاء و کالاها هستند. پیش از آنکه انسان‌ها روابط را شکل دهند، کالاها و اشیاءند که حلقه‌های روابط‌اند. این انسان‌ها نیستند که به یکدیگر هدیه می‌دهند، بلکه هدایا، اشیاء و کالاها هستند که انسان‌ها را به یکدیگر هدیه می‌دهند.
انسان-کالا-انسان به کالا-انسان-کالا بدل شده.